Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Θεέ μου...


Θεέ μου, πόσες φορές Σε γέλασα!
πόσες φορές μετανιωμένος,
στα πόδια Σου έπεσα, τα φίλησα,
άσωτος γιος, μ’ αγαπημένος…
Και πόσες, αχ! φορές δε Σ’ άφησα,
σαν κύμα βράχο παρατώντας,
που ήρθε και τον αφροστεφάνωσε
απ’ τα βαθιά νερά κινώντας…
Μακριά Σου τίποτα δε μου ‘μεινε,
όλα μακριά Σου μ’ απατήσαν.
Μόνο η λαχτάρα Σου κι η αγάπη Σου
μαζί μου εμείνανε κι εζήσαν.
Μ’ αυτές- φτερούγες δυο ανοίγοντας
όπου και να ‘σαι θα σε φτάσω.
Θεέ μου, όλα τα ‘παιξα και τα ‘χασα,
μα Εσέ δε θέλω να Σε χάσω!...

2 σχόλια:

Διαβάτης είπε...

Πολύ όμορφο , αγαπημένη μου , γλυκειά ψυχούλα !

Θυμίζει ποίηση Βερίτη . Πανέμορφο!

Καλή συνέχεια στην πορεία της Σαρακοστής !

Την αγάπη μου από τη Μεγαλόνησο.

Αργυρούλα

synaxari είπε...

Είναι ορισμένα ποιήματα που αφήνεις ένα κομμάτι απ' την καρδιά σου... Είναι ποιήματα που περιγράφουν ακριβώς αυτό που θες να πεις αλλά δεν έχεις λόγια...
Θα μπορούσε να είναι του Βερίτη, όμως δεν είναι... Ακόμη ψάχνω να βρω ποιανού είναι... Όμως, ίσως να μην έχει σημασία τόση...
Την αγάπη μου...