Ιδού έστηκα...

ΙΔΟΥ: Την πρώτη κίνηση την έχω κάνει Εγώ. Σε έχω προλάβει. Ο δικός σου ρόλος αρχίζει λίγο αργότερα…
ΕΣΤΗΚΑ: Δεν είναι τυχαίο το σταμάτημά μου μπροστά στην πόρτα σου… Δεν ήμουν περαστικός από το σπίτι σου και είπα να σταθώ. Η επίσκεψή μου είναι εντελώς π ρ ο σ ω π ι κ ή. Έρχομαι αποκλειστικά για σένα…
ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ: Εγώ που έχω τη δύναμη να μπαίνω «και των θυρών κεκλεισμένων», θέλω να μπαίνω από την είσοδο του σπιτιού σου. Από κει που εσύ ανοίγεις, που εσύ δέχεσαι… Θέλω η επίσκεψή μου να γίνει από ένα άνοιγμα της ψυχής σου και η είσοδός μου να είναι νόμιμη και αισθητή…
ΚΑΙ ΚΡΟΥΩ: Που θα πει ζητώ τη συγκατάθεσή σου να μπω. Δεν παραβιάζω πόρτες. Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να μ’ ακούσεις πρώτα. Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να θελήσεις την επίσκεψή μου έπειτα. Κ ρ ο ύ ω. Θα μου ανοίξεις στο τέλος;
Είσαι ελεύθερος…
Κύριε,
εκείνο το «ιδού» μήπως σημαίνει «αυτή τη στιγμή»; Εκείνος ο παρακείμενος «έστηκα», μήπως σημαίνει ότι στην πόρτα μου έχεις σταματήσει εδώ και πολύ καιρό και υπομονετικά περιμένεις;
Μήπως το «επί την θύραν» σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπεις και δεν αρκείσαι σε μια συζήτηση από το παράθυρο ή κάπου έξω από το σπίτι;
Κύριε, εκείνος ο ενεστώτας «κρούω» με τρομάζει… Πόση ώρα χτυπάς; Ως πότε θα χτυπάς; Ως πότε θα περιμένεις; Ως πότε θα με περιμένει η αγάπη Σου;
Ένας λόγος είναι να Σου ανοίξω. Με βρίσκεις ανέτοιμο... Μα έχω τόση ανάγκη απ’ αυτή Σου την επίσκεψη…
και… τρέχω να ανοίξω…