Βουλιάζω Κύριε...

Βουλιάζω Κύριε,
μες στα θολά νερά της λίμνης των αμαρτημάτων μου.
Ξέρω, μ’ αξίζει να πνιγώ!
Όμως Εσύ,
σαν το χαμένο πρόβατο της ποίμνης σου με ψάχνεις.
Σ’ ακούω να λες
«Θαρσείτε, είμαι Εγώ!»
Στα κύματα επάνω μου λέει το πρόσταγμά σου να πατήσω…
κι ο ολιγόπιστος εγώ θα κλονιστώ
σαν άλλος Πέτρος.
Και ίδιος ο πόνος στην καρδιά Σου θα ‘ναι.
Μα εγώ
και πάλι στο έλεος Σου θ’ αφεθώ…

(αγνώστου)