Συ ακολούθει μοι...

… «Συ ακολούθει μοι» (Ιωάν. κα΄,22). Η τελευταία λέξη του Ιησού που αναφέρουν τα Ευαγγέλια. Είναι και πρώτη λέξη του Ιησού, στην όχθη της λίμνης. Την είπε τότε στον Πέτρο. Την ξαναλέει πάλι στον Πέτρο, στην όχθη της λίμνης, σαν τελευταία λέξη. Μια λέξη που περιέχει τα πάντα.
Ο Πέτρος όταν είχε κληθεί, δεν ήξερε τι σημαίνει το ν’ ακολουθεί κανείς τον Ιησού. Τώρα, μετά το Πάθος, μετά την προσωπική του πτώση, το ξέρει καλύτερα. Όμως δεν θα το μάθει τέλεια παρά μόνο μέσα στο μαρτύριό του. «Άλλος σε ζώσει…» (Ιωάν. κα΄,18).
Στο ηλιοβασίλεμα της ζωής –ακόμη και μιας ζωής απιστίας- όπως και στην ανατολή της, ο Ιησούς δεν παύει να μας απευθύνει το ίδιο μήνυμα. Ένα μήνυμα επιβλητικό, μεγαλειώδες, αλλά και σπλαχνικό: «Συ ακολούθει μοι…».
Κύριε, άκουσα τόσες φορές, τόσα χρόνια, στην πρόσκλησή Σου. Πόσες φορές δεν ρίχτηκα στην πορεία. Έπειτα έπεσα. Δεν συνέχισα. Ξανασηκώθηκα. Και πάλι έπεσα. Δεν μπορώ να πω ότι Σε ακολούθησα. Συχνά Σε έχασα από τα μάτια μου. Κι όμως πάντοτε ένιωθα ότι είσαι εκεί…
Σήκω πάλι! Ξανάρχισε!
Μα Κύριε, δεν θα με αποδοκιμάσεις; Κι οι αναρίθμητες φορές που Σε πρόδωσα;
Έλα κοντά μου, πίσω μου. Ακολούθησέ με.
Κύριε, θα μου κάνεις άλλη μια φορά –ίσως για τελευταία φορά- τη χάρη να με καλέσεις;
Ναι, παιδί μου. Θέλεις να ‘ρθεις;
Κύριε, έρχομαι…

(από το βιβλίο «Ιησούς» του Λεβ Ζιλέ, σελίδα 143)